Na Uskrs se u domovima pravoslavih vjernika nakon višenedjeljnog posta postavlja mrsna trpeza. Sprema se pečenica, najčešće prase ili jagnje, mesi se uskršnja pogača, a počasno mjesto na stolu pripada jajima.
Jagnje, koje se često pojavljuje na uskršnjoj trpezi, simbolizuje Isusa, kao žrtveno jagnje, žrtvovano zbog nas. Ovaj simbol se prepliće sa narodnim običajima, jer nakon fašangi (farsang) nije bilo svinjokolja, a dimljene šunke sa posljednjih svinjokolja su sazrele baš za kraj posta.
Jagnje je prva životinja koja se kolje nakon početka proleća i kraja posta, a šunka je prvo spremljeno dimljeno meso.
Jedan od uskršnjih običaja je da se jedu jagnjetina i govedina jer jagnje simboliše samog Isusa, a ovo je jedna od četiri simbolične životinje koje su se javile u vizijama proroka Jezekilja i svetog apostola Jovana Bogoslava. Ukoliko bi Uskrs pao prije Đurđevdana, onda se nije jelo jagnjeće meso.
Za ovaj praznik se mese posebni hljebovi. U istočnoj Srbiji i nekim dijelovima Vojvodine se peku specijalne lepinje sa umetnutim cijelim jajetom – kovržanjak – koje se poslije razmijenjuje sa prijateljima.
Ren simboliše gorčinu Isusa i njegove patnje. Zato ren ima prastaro i simbolično značenje. Smatralo se da njegov ukus i miris tjeraju zle duše.
Običaj pečenja kolača za Uskrs potiče iz doba kada je tokom posta bilo zabranjeno i mlijeko i jaje. Nakon prestanka zabrane, ovim osnovnim namirnicama se obogaćivao hljeb i tako je nastao kolač.
